Algemeene Schippers vereeniging

Voor en door schippers

Voorwoord

VRIJHEID?

5 mei 2015, we hebben weer 5 jaar erop zitten en Nederland heeft weer uitgebreid gevierd, dat het juk van de bezetter met behulp van de geallieerden werd afgeworpen. Je kon er in de media ook niet omheen, toespraken van diverse belangrijke personen, met hun eigen verhaal, of met algemene beschouwingen over ons grote goed “vrijheid”.

Op tv het bevrijdingsdag-concert in Amsterdam gevolgd, overigens met lof voor Herman van Veen, die speciaal voor de gelegenheid toch een paar teksten had geschreven, die tot nadenken konden stemmen.

Konden! Maar of het dat bij veel aanwezigen deed? Aan de commentator was het in ieder geval niet te merken, en de meeste aanwezigen, van koning tot en met de doorsnee genodigde, zongen en klapten mee, dat het een lust was. Aan 2 jonge orkestleden werd gevraagd, wat “vrijheid” voor hen betekende. De een wist er helemaal geen antwoord op te geven, de ander vond het erg fijn, dat hij gewoon kon doen, wat hij fijn vond, waar hij zin in had. Je kunt het ze nauwelijks kwalijk nemen. Jong, nog nauwelijks levenservaring opgedaan, al behoorlijk geslaagd als musicus. Dat mag je tenminste aannemen, als je daar voor zo’n evenement wordt uitverkoren, en of het kinderen van bijstandmoeders zijn, het zou me verbazen. Waar de rest van de genodigden waarschijnlijk toch ook wel een tikje “boven-modaal” waren.

Blakend van vrijheid, niet zo moeilijk, als je niet van een bijstandsuitkering of 5-euro-job hoeft rond te komen, muziekonderwijs vanaf de kleuterjaren krijgt en uiteindelijk voor je conservatorium niet van stufi afhankelijk bent.

Regels en wetgeving, met al zijn beperkingen, gelden voor iedere burger. Jawel! Maar voor de beter bedeelden is het aantal alternatieven zo’n beetje recht-evenredig met de hoogte van het banksaldo.

Mensen, die met tienduizenden uit Afrika of het Midden-Oosten wegvluchten, op zoek naar onze vrijheid. Hoezo “onze” vrijheid? Waarom niet ook hun vrijheid? Bed, brood en bad?? Men laat ze nog liever verdrinken in de Middellandse Zee: Zo houd je het probleem buiten de deur.

De ernst van dat probleem is totaal niet vergelijkbaar, maar ik moest er toch wel aan denken, bij het ligplaatsenbeleid, onze marktpositie, het financieringsbeleid van de banken, binnenvaartwetgeving, technische eisen. Vrijheid?

Waar mag je allemaal niet meer liggen? Ja, als je geld hebt. Een paar spudpalen, je betaalt gewoon havengeld. Maar dan nog: Als je ziek bent of werkeloos: Niet, tenzij... Om maar helemaal te zwijgen over de gepensioneerde schipper: Als je de eerste jaren op je schip wilt blijven wonen, is het recht van vrije woonplaatskeuze echt niet van toepassing.

Onze marktpositie? Ja, natuurlijk heb je de vrijheid om een onderbetaalde reis te weigeren, en je je het kunt veroorloven, om alleen te varen, als de bevrachter echt volledig klem zit.

Het beleid van de banken? Zelfs met een vlekkeloos financieel verleden wordt financiering geweigerd om je bedrijf operationeel te houden.

Binnenvaartwetgeving? Een automobilist mag de hele wereld rondrijden, maar een gediplomeerd schipper zonder Streckenkenntnis is in Lobith uitgevaren. Liggen mag hij nergens, tenzij het uitdrukkelijk is toegestaan. En dat is dikwijls ver van de bewoonde wereld, langs industrieterreinen, achter hekken. Vrijheid??

Technische eisen? Om kort te gaan: Een schip moet gewoon voldoen aan de laatste stand der techniek. Dat wil nogal wat zeggen. Geen punt, als je geld genoeg hebt. Vrijheid?

Of het nu nodig is, beter, veiliger of groener, is niet eens maatgevend.

Ik ben de eerste, die zal toegeven, dat we hier in een paradijs leven in vergelijking met talloze crisisgebieden in de wereld, maar laten we daar dan een ondubbelzinnig beleid voor voeren in plaats van ons hier op de borst te kloppen over onze vrijheid.

Jos Evens.