ASV: Geef ons de kans op een verduurzaming binnenvaart

De ASV heeft aan de leden van de vaste Kamercommissie Infrastructuur en Waterstaat haar visie gegeven op de verduurzaming van de binnenvaartsector middels het sturen van een positionpaper en een reactie op de factsheet van professor Hopman.
Dit, naar aanleiding van de op handen zijnde hoorzitting en het rondetafelgesprek, die plaatsvinden op 6 december 2017, op initiatief van D66.

Helaas moet de ASV constateren, dat wederom de particuliere schipper nauwelijks een stem kan laten horen.

Tot grote verbazing van de ASV bleek, dat professor Hopman (TU Delft werktuigbouwkunde) zich over de economische situatie van de binnenvaart uitlaat in zijn factsheet, zonder aantoonbare economische (binnenvaart)expertise, zonder onderbouwing van zijn stellingen. Dat, terwijl veel “stellingen” aantoonbaar weerlegbaar zijn, terwijl Hopman bovendien geheel voorbijgaat aan alom bekende binnenvaart-problematiek.

Eén van Hopmans stellingen is, dat het grote aantal kleinere familiebedrijven in de binnenvaart er de oorzaak van zou zijn, dat er sprake is van overcapaciteit en te lage prijzen.
De ASV vraagt zich af waarom dit op deze wijze wordt voorgesteld, terwijl de feiten een heel andere richting op wijzen.
Het kan niet anders dan ons opvallen, dat dit klinkt als het Ministerie Infrastructuur en Waterschap die maar blijft zeggen dat we “naar een moderne vloot willen met minder papa-mama bedrijfjes”.

Als voorbeeld van binnenvaart-problematiek waaraan voorbijgegaan wordt, wijst de ASV op de gevolgen van het feit, dat de sector aan één stuk door geconfronteerd wordt met zaken die men van buitenaf oplegt.
Voorbeelden worden genoemd als de CCR/CESNI regelgeving (o.a. geluidseisen), exorbitante boetes en het constant opwerpen van drempels voor de binnenvaart wat nautisch/technische zaken betreft, zaken die nergens genoemd worden door Hopman.

De ASV wijst de Kamerleden in haar positionpaper ook op het feit, dat het een vreemde zaak is dat men het constant heeft over “verduurzaming” van de binnenvaartsector, maar tegelijkertijd wijst naar die té duurzame oudere schepen (alsof oud DUS vervuilend zou zijn) waar kennelijk sloop een “oplossing” zou kunnen zijn.
Het kan niet anders dan ons opvallen, dat dit klinkt als het Ministerie Infrastructuur en Waterschap die maar blijft zeggen dat we “naar een moderne vloot willen met minder papa-mama bedrijfjes”.

Indachtig het feit dat deze discussie over verduurzaming juist voortgekomen is uit de roep van de ASV om een betere positie voor de particuliere schipper, zodat zij kunnen bestaan en de noodzakelijke (vergroenings)investeringen kunnen doen, is het des te treuriger dat al deze middelen ingezet worden om te zorgen, dat in plaats van het uitvoeren van moties over markttransparantie de kleine familiebedrijven in het verdachtenbankje geplaatst worden.

De Kamerleden hebben een grote verantwoordelijkheid, volgens de ASV; men kan ervoor zorgen, dat binnen enkele jaren er door regelgeving alleen nog heel schone schepen varen. Maar, waarschuwt de ASV, als daarmee de binnenvaartvloot gedecimeerd is en de rest van het goederenvervoer over de weg gaat, dan mag de politiek zich niet rijk rekenen. Er is schippers alles aan gelegen een mooi groene binnenvaartvloot te hebben, maar dan moet men wel in de mogelijkheid gesteld worden dat ook te doen.