Algemeene Schippers vereeniging

Op het persbericht wat de ASV vorige week heeft verspreid zijn op de verschillende nieuwswebsites en Facebookpagina’s reacties gekomen waardoor de ASV het nuttig acht een toelichting bij het persbericht op te stellen.

Uit veel van de reacties blijkt namelijk de gedachte te leven dat de enorme verhoging van boetebedragen vanuit de overheid concurrentievervalsing tegengaat en inherent daaraan een stijging van de vrachtprijzen onontkoombaar zou maken. De ASV ziet dat als een illusie.

Wanneer is er immers sprake van concurrentievervalsing?

Daar is sprake van wanneer een onderneming moedwillig en met voorbedachte rade, over een langere periode de wet overtreedt ten gunste van de onderneming (winstverhoging of verliesbeperking). Concurrentievervalsing heeft echter niet alleen betrekking op de bemanningseisen, maar is van toepassing op vele wetten. De ASV is van mening dat het een verkeerd uitgangspunt is van de overheid om ‘een mannetje minder’ per definitie te beschouwen als een economisch delict. Het opleggen van de sanctie vindt namelijk plaats op basis van een momentopname, waarbij de handhaver niet kan vaststellen of, en zo ja, in welke mate het ten gunste is van de onderneming en of dat structureel is. Het op deze wijze handhaven en sanctioneren zal niet tot effect hebben dat de (relatief) kleine groep die zich middels bemanning/personeel werkelijk schuldig maken aan concurrentievervalsing wordt aangepakt.

Als de schuldigen aan concurrentievervalsing niet worden aangepakt zal het ook geen positief effect hebben op de vrachtprijs. In een niet-werkzame markt zal het aanpakken van concurrentievervalsers tevens een nihil effect hebben op de vrachtprijs. Een betere vrachtprijs zijn andere maatregelen voor nodig. (lees daarover meer in de ASV-nieuwsbrieven van april en juni, aangaande het symposium over marktwerking).

Voor het overgrote deel van de binnenvaart hebben de exorbitante boetebedragen wel tot gevolg dat door angst voor een boete het voor de schipper (ook die in loondienst vaart) haast onmogelijk wordt om zijn/haar beroep op een normale manier uit te oefenen. Je wordt zo steeds voor het dilemma geplaatst of je nu moet handelen naar de geest van de wet, of naar de letter van de wet, wat praktisch en sociaal de nodige problemen tot gevolg zal hebben. Daarbij zullen tevens ontvangers van lading merken dat de binnenvaart niet meer zo flexibel kan zijn mochten tijdens een reis door omstandigheden vertragingen zijn.

In het wegvervoer is ook een soortgelijk streng sanctiebeleid op de rij- en rusttijdenwet. In die sector heeft het de werkomstandigheden, de veiligheid en eerlijke concurrentie ook niet verbeterd. Integendeel, door tijdsdruk voelen chauffeurs zich regelmatig gedwongen om op andere vlakken risico’s te nemen (zo blijkt uit een onlangs onder chauffeurs gehouden enquête). In het wegvervoer is dan ook de oproep gedaan dat de rij- en rusttijdenwet flexibeler moet worden.

Een van de doelstellingen van de ASV is dat er sprake moet zijn van hanteerbare regelgeving. De ASV is daarom van mening dat er allereerst een herziening moet komen van de huidige bemanningswet, alvorens er gesproken kan worden over of de hoogten van de boetes wel proportioneel zijn t.o.v. van het strafbaar feit. Tot die herziening en nader overleg met alle organisaties heeft plaatsgevonden roept de ASV de minister op deze exorbitant hoge boetebedragen voor de binnenvaart terug te draaien.

Ron Breedveld
07-06-2015