Bediencentrale in Heerhugowaard

Dinsdag 16 mei jl. hebben David Twigt en Sunniva Fluitsma namens de ASV deelgenomen aan een informatiebijeenkomst in Heerhugowaard. Wij – en andere gebruikers en belanghebbenden van vaarwegen – werden geïnformeerd over de stand van zaken rondom de ontwikkelingen van de bediencentrale in Heerhugowaard. Dit moet de centrale bediening gaan vormen voor (bijna) alle kunstwerken in Noord-Holland. De bouw van de centrale is inmiddels gestart.

Het welkom en informatie over het project en de planning door Dilshad Jabar, programmamanager Provincie Noord-Holland, bestond er vooral uit te vertellen dat dit centrale bedieningssysteem vooral de bedoeling heeft het er voor de vaarweggebruikers beter op te maken: sneller en efficiënter etc.,

Op de kritische opmerkingen van de ASV over veiligheid en stremmingen door mist (zoals bij andere complexen het geval is) vertelde men ons dat dit bij de bestaande projecten allemaal bekeken was en dat dit in Noord-Holland geen probleem zou vormen. Wel benadrukte men keer op keer dat de veiligheid van groot belang was (en er dus protocollen zijn waardoor het wel eens minder snel zou kunnen verlopen als men zou willen) en dat er vooral ingezet wordt op 24-uurs bediening. De aanwezigen namens de vereniging BLN Schuttevaer spraken hun tevredenheid uit over hun verwachtingen wat betreft de bediening van bruggen en sluizen in de toekomst met deze centrale. Er moet dan 24 uurs bediening komen maar als we vragen of dan ook de spertijden aangepast worden of zullen gaan vervallen, blijft men het antwoord schuldig.

Het was wel duidelijk dat de programmamanager onaangenaam verrast was door de reacties vanuit de ASV die toch vooral wees op de ervaringen van de laatste jaren met centrale bediening op afstand van kunstwerken, die vaak niet bepaald positief uitpakken. De boodschap aan de ASV door de projectmanager was dat de ASV (als we willen meepraten) maar net als de Schuttevaer 2 keer per jaar langs moet komen om zaken te bespreken. (tja denken wij dan, en dat dan bij al die provincies, plus de gemeentes waar iets mee is; dan hebben we het alleen nog maar over bruggen, sluizen, ligplaatsen en spertijden en komen we aan onze eigenlijke doelstellingen helemaal niet meer toe. Maar dat gingen we maar niet uitleggen)

Vervolgens werd er zeker een uur besteed aan de schoonheid en stoerheid van het gebouw, de kleuren van de bekleding, de bloemetjes die gezaaid worden buiten de inrichting van het gebouw met een relaxkamer voor de brug- en sluiswachters, waar de wc’s zijn, hoe de auto’s op het terrein moeten rijden etc.
Volgens ons (David en Sunniva) hadden ze dat moeten presenteren aan degenen die er moeten werken en dus niet aan ons.

Wij hebben de aanwezigen er wel op gewezen dat die 22 miljoen voor die centrale bediening wel slecht besteed is omdat binnen 10 jaar een groot deel van de vaarwegen in ieder geval niet meer door vrachtschepen bevaren zullen worden omdat die er niet meer zijn, gezien de CCR regelgeving. Wij stelden toen dat het dan wel verstandig zou zijn vanuit de provincie gezien dat men aandringt op het uitvoeren van de motie die zorgt dat kleinere schepen niet aan die eisen hoeven te voldoen. Daar moesten we dan maar met de politiek over praten vond de gespreksleider die zich afvroeg waarom we nooit bij het betreffende Statenlid in Noord-Holland zijn geweest die erover gaat….

Toen Sunniva vertelde dat we in het verleden hier Godhar Massom (PvdA) over hadden benaderd en er verder geen enkele reactie kwam van Noord Holland kwam er geen antwoord meer.

Vervolgens kwam vanuit een van de aanwezigen van de Schuttevaer daarop de reactie dat men in België al een oplossing heeft voor het verdwijnen van de kleinere schepen (van je collega’s moet je het hebben), we nemen maar aan dat daarmee de bakjes van Weyts bedoeld worden.
Conclusie: De trein van centrale bediening dendert door en aan ons de boodschap dat we niet zo negatief moeten doen.

David en Sunniva

Reactie hierop van een van onze denktankleden:

Een kleine aanvulling; dat dit bij dit soort instanties geen incidentele gevallen zijn, maar structureel beleid, waaruit steeds weer die minachting blijkt, met betuttelende verwijzingen naar de politiek of de verantwoordelijke ambtenaar, die we er dan maar op hadden moeten aanspreken. Dat we dat continu doen, maar dat die doof en blind zijn voor ons commentaar met een structurele ernstige vorm van geheugenverlies, en dat het daarna stil wordt.