Voor en door schippers
Categoriën
Sociale Media

Het benaderen van de CCR en DG MOVE (2)

Raadgevende conferentie in Straatsburg

Verslag van de Raadgevende conferentie CCR in 2009 waar de ASV een toespraak hield over de gevolgen van het schrappen van de vrijstellingen (en het onwerkbaar zijn van de hardheidsclausule).

Verslag Raadgevende conferentie CCR te Straatsburg, 13 oktober 2009

(een persoonlijk verslag)

Op 13 oktober 2009 was er een raadgevende conferentie uitgeroepen door de CCR in Straatsburg.

Sunniva Fluitsma was daar namens de ESO samen nog 4 andere ESO afgevaardigden en nog vele anderen.

Deze conferentie werd gehouden in het Palais du Rhin.

De vergadering

Goedkeuring van de agenda. Niemand brengt iets in dus vraag ik of  de CCR eisen voor bestaande schepen besproken kan worden omdar dat toch een heel groot probleem is. Ja hoor, dat kan bij agendapunt 5

De crisis

Wat gedachte-uitwisselingen en de heer Veldman (ESO) stelt dat er wel degelijk sprake is van een structurele crisis aangezien er (onder andere) zoveel overcapaciteit is die op zich niet met de crisis te maken heeft en alleen nog maar erger wordt, hij geeft nog een paar argumenten hiervoor. Dit wordt veelal onderschreven maar niet door de EBU.

De CCR zal een stuk presenteren dat het eenvoudig maakt om uitstel voor de CCR-regels (ROSR) toe te passen. Gaan we meteen door naar punt 5

CCR (ROSR)

De heer Pauli legt uit dat er een heel eenvoudig schema is wat mensen kunnen hanteren om aan te tonen dat ze het financieel niet kunnen bekostigen om aan de CCR eisen te voldoen waarbij men uitstel krijgt. Hoe lang (1 of 2 jaar? ) weet hij nog niet, ook zijn er nog wat andere vragen onduidelijk

Daarna krijg ik het woord,

Ik heb het gehad over:

  • hoeveel schepen er gaan verdwijnen en waarom
  • wat het effect is van het tekort aan (kleine) schepen (nu al)
  • wat er in dat Duitse rapport stond en dat ze dus heel goed weten dat we dat nooit kunnen betalen en zij dus verantwoordelijk zijn voor ons verdwijnen
  • dat ze in Staatsburg heel goed kunnen zien wat er gebeurt want hier liggen die mooie schepen met ramen in de zij
  • dat dat inderdaad een heeeeel eenvoudig schema is van de heer Pauli (waarbij ik alle 5 de blz liet zien) en dat wij daar dus niets mee kunnen
  • dat de eisen van de CCR niet voortkomen uit gesignaleerde problemen
  • Dat ze eerst eens moeten kijken naar wat er voorvalt en dan pas een regel in werking stellen als dat nodig is
  • dat concurrentie geen reden kan zijn omdat wij niet met een 5.000-tonner concurreren maar met een vrachtwagen
  • dat die vrachtwagen zijn buiten spiegel nog gesubsidieerd krijgt, een maatregel die wel is gebaseerd op ongelukken
  • dat zo’n 60.000 vrachtwagens op de weg vast niet veiliger zijn.
  • Dat 77% van de binnenvaartschippers die regels onzin vinden”
  • Dat ik heb begrepen dat er vraag naar “vernieuwing” in de binnenvaart zou zijn, maar dat veel van de kleinere schepen nooit meer nieuw gebouwd kunnen worden, en dat wat weg is, weg blijft.
  • Dat die hardheidsclausule niets uitmaakt omdat we er geen van allen vertrouwen in hebben, we dus nu keuren en over een paar jaar verdwenen zijn.
  • Dat de bedoeling van de CCR was een vrije doorvaart voor schepen door de Rijnoeverlanden te bewerkstelligen en dat het er nu op lijkt dat ze het diezelfde schepen onmogelijk maakt te blijven bestaan
  • Dat ik heb afgesproken dit in ieder geval te komen vertellen zodat ze weten wat ze aan het doen zijn
  • Dat ik ze hartelijk bedank voor de mogelijkheid om hier mijn verhaal te kunnen houden.

Het was even HELEMAAL STIL toen begon iemand (van de Duitse bond ERSTU) op de tafel te tikken (als instemming).

De heer Carpentier (CNBA) vraagt het woord en ondersteunt mijn verhaal

Mevrouw Beckschafer (BDS) ondersteunt het ook

Vervolgens ongeloof: “maar dan doen wij het helemaal verkeerd”, “waarom hebben wij dit geluid nooit gehoord?” “het lijkt erop dat wij veel te veel regels hebben gemaakt”

De heer Kester: ”…..nou, ik heb het toch met u gehad over die dubbele hydrauliekleidingen, maar dat wilde u niet aanpassen”

De heer Veldman “het gaat niet over details, het gaat over het geheel”

“maar hoe moeten we dit dan oplossen”?

“Dan moeten we toch nog eens alle regels langs wat er nu echt moet en wat niet”

De voorzitter:  “wij zijn onder de indruk van uw verhaal. Wij moeten hierover nadenken. U heeft gelijk, het is goed dat u dat hier bent komen vertellen. Wij zullen het ter harte nemen.”

Niemand twijfelt (openlijk) aan mijn verhaal. Eigenlijk is iedereen vooral erg geschokt en ontdaan. Ik heb sterk het gevoel dat ze dit echt pas voor het eerst (op deze manier) gehoord hebben en ze zitten er zeker mee in hun maag. 

Vraag aan ons allen: Heeft het bedrijfsleven een idee wat we aan kunnen passen, wat er weg kan en waarin we te ver zijn gegaan?

Sunniva Fluitsma

Resultaat: een (werkbare) crisishardheidsclausule werd ingevoerd (helaas vond Zwitserland al na 2 jaar dat er geen sprake meer was van een crisis in de binnenvaart dus werd het gebruik van de crisishardheidsclausule afgeschaft).